Castratie?

Testosteron is een hormoon dat bij de reu voornamelijk wordt geproduceerd in de testikels en voor een deel in de bijnieren. Bij teven wordt het voor de helft in de eierstokken en voor de helft in de bijnieren geproduceerd. Het is een hormoon dat de geslachtsdrift reguleert, maar ook een groeihormoon dat de groei van spieren en botten stimuleert, maar helaas ook de groei van bepaalde tumoren.

Paringsdrang treedt bij teven uitsluitend op in de vruchtbare periode tijdens de loopsheid. Bij reuen wordt de paringsdrang pas opgewekt door de feromonen (signaalstoffen) die een vruchtbare teef verspreidt. 

Buiten deze periodes dient sexueel getint gedrag slechts ter intimidatie (het "rijen") dat zowel reuen als teven vertonen ten opzichte van lager geplaatsen.

Het verwijderen van de testikels zal op dit en veel ander gedrag dus geen effect hebben. Reuen laten castreren omdat ze dan rustiger en handelbaarder worden is minder zinvol dan het volgen van een puppy- of andere gedragscursus.

De enige reden om een reu te castreren is een onbehandelbare infectie of tumor in de teelbal, of tumoren bij de anaalklieren, die erg gevoelig zijn voor testosteron.

Bij teven vermindert castratie de kans op melkkliertumoren en baarmoederontsteking. Als de baarmoeder ook verwijderd wordt is er helemaal geen kans meer op baarmoederontsteking. Ook het risico op diabetes wordt kleiner. Uiteraard wordt hiermee ook de loopsheid op zich voorkomen en het optreden van schijndracht.

Het meest in het oog springende nadeel van sterilisatie is het uitgroeien van de vacht tot een onhandelbare warboel. Met zo'n hond hoeft u niet meer op een tentoonstelling te komen. Ook moeten ze de rest van hun leven op een streng energie-beperkt dieet, anders vliegen de pondjes er aan.

Verder nadelen zijn:

Bewegingsapparaat:  een grotere kans op voorste kruisbandlaesies, gewrichtsproblemen door minder spierontwikkeling.Bij castratie als pup leidt een afwijkende groei van het bewegingsapparaat tot langere en lichtere botten. Ook komt uit onderzoek naar voren dat er een grotere kans ontstaat op ED en op HD. Bij reuen ontstaan gewrichtsproblemen door te snelle groei en door spierzwakte; de rol van testosteron (o.m. spierontwikkeling) wordt niet meer vervuld.

Geslachtsdelen: Grotere kans op castratie-onzindelijkheid. De gecastreerde reu kan aantrekkelijk worden voor andere (intacte) reuen. Gecastreerde reuen kunnen elkaar gaan berijden. Bij castratie als pup bovendien relatief onderontwikkelde uitwendige geslachtsdelen (penis en vulva). Dit leidt vaak tot ontstekingen van de voorhuid en de huid rondom de vulva en grotere kans op blaasontsteking en vagina-ontsteking.

Tumoren: Grotere kans op het ontwikkelen van een haemangiosarcoom (kwaadaardige bloedtumor). Afhankelijk van het ras kan ook de kans op andere typen tumoren vergroot zijn.

Gedrag: Meer angst-gerelateerde gedragsproblemen. Zo kan een onzekere reu banger worden, waardoor zijn gedrag om kan slaan in angst-agressie. Bij teven een duidelijke kans op agressief en mannelijk gedrag (rijden, met poot omhoog urineren) na de castratie als de teef meerdere broertjes had. Negatieve invloed op de gedragsontwikkeling, vooral bij castratie in de socialisatieperiode.

Hersenfunctie: Meer achteruitgang van de cognitieve functies (dementie).

Schildklier: Grotere kans op traag werkende schildklier en dik worden.

Prostaat: Grotere kans op prostaattumoren.

Kortom: castratie als het medisch noodzakelijk is om het leven van de hond te redden, verder dus nooit doen!

Als u hier meer over wilt lezen: